Met moeite / With effort

Het kost me moeite om overeind te blijven,

de grootste stormen te weerstaan.

Het zijn díe momenten die me doen verstijven,

momenten die ook weer overgaan.

It takes effort to stay upright,

to endure the bigest storms from the past.

Those moments does me catch with horror, slight, 
moments, whom will pass at last.

De warboel aan draden en aan flitsen,

waarvan begin en einde zoek zijn.

In het donker beginnen ze me op te hitsen,

een kier, laat er licht bij hun negatief refrein.

The muddle of threads and flashes,

without an end or start again.

In the dark chasing my brain, with dashes,

a glimpse of light, will relieve it’s negative refrain.

Golven, geblubber, overgaand in een licht gespat,

de rust is weer terug gekeerd,

alsof al het voorgaande in leegte is gejat.

De angst is weer geslonken en meer verweerd.

Waves, in muddy puddles and slighting splash,

quietness, as easy come and easy go,

due to steeling in a brutal clash.

The fear has gone again and weathered, though.

Op zoek naar warmte en genegenheid als vervanging van,

vanuit de blauwdruk uit vervlogen tijden,

stel ik me soms een ander leven voor, alsof het kan,

waarin ik die ingesleten schade had kunnen vermijden.

Seeking for warmth and affection as a replacement of,

the blueprint of first memories from prehistoric times,

do I propose myself an other life, which was written off,

in wich I could have avoid the incised damage of my dime.

Denkend in de mooiste kleuren, pracht, praal en mijn smaak,

is er toch altijd weer die schaduwzijde,

onlosmakelijk verbonden, door een ragfijne lijn gescheiden,

maar het is iets wat de kleuren mooier maakt.

Thinking in the loveliest coulours, pomp and circumstance,

is there still a shady side,

indissoluble  connected, seperated by a filmy line aside,

but sparkling up the coulours into it’s outmost tolerance.

Laat het maar los, het is zoals het is,

met de wetenschap dat ik erover kan gaan schrijven,

laat ik mijn gedachten heerlijk op de woorden drijven,

en voel ik me steeds weer wat vrijer dan mijn opgesloten vis.

Let it go, it is as it is,

with the consciousness of writing words in me,

all my thoughts, floating on those words of fantasy,

will free me more and more, in despite of my locked up fish.

Hans van der Pouw Kraan
alias Harm

… en nu zonder de zelfgemaakte foto’s …
... and read again without my pic's ...