Wilde (rs) Ganzen

Leuk, zo wonen in de polder !

Prachtig uitzicht aan alle kanten. Uitgestrekte weilanden. Groener dan groen.

Vroeger met hier en daar een vlekje bruin……….., omdat daar een beestje zat……

Nu bruin….met hier en daar een plekje groen !

We hebben het hier over een “paar” ganzen…..

”Tel ze nou eens voor de gein”, zei ik laatst tegen mijn vrouw.

Al gauw zaten we tegen de tweeduizend.

Politiek en werkelijkheid liggen soms erg dichtbij elkaar.

Hebben wij erom gevraagd ?

Ooit waren er een paar over komen waaien….uit den vreemde.

“Oh, wat leuk…..wilde ganzen !” werd er dan zachtjes “gefluistert”, anders vlogen ze weer weg.

“Nou”, zeiden dan de vogelbeschermers met knickenbockers, verrekijkers en een rijzige baard,

 “die blijven hier maar tijdelijk hoor, even een maandje fourageren en dan trekken ze weer verder…..”

Ja, ja ….!

Ze vonden en vinden het hier geweldig, een paradijs, eten zat, hoefden er weinig voor te doen en waarom zouden ze dan nog verder trekken ?

Nu is het een plaag !

Boeren klagen steen en been, ze vreten al het gras op, schijten het zuur in de grond als protest en antimest en ze zijn met geen kanon meer weg te jagen !

Jagers krijgen een vergunning om in de “schietperiode” er per jager 10 te elimineren is mij verteld. Daarna moeten ze weer een nieuwe vergunning aanvragen om er weer eens 10 te schieten.

Enig idee hoe lang zo’n schietseizoen duurt ?

Enig idee hoe lang zo’n vergunning aanvragen en goedgekeurd terugontvangen duurt ?

Verder geen vragen meer !

Je kan je voorstellen dat een populatie (ook wel toom genoemd) alleen maar uitdijt, niks “in toom houden”, ook al wil je dat nog zo graag.

Eens in de zoveel tijd, als massaal de stress door de ganzenkelen schiet, stijgen ze op.

Mooi gezicht overigens….zoveel ganzen…..mooie lucht op de achtergrond…..prachtig !

Kijk ! Ze vormen massaal een `V` , mooi hèh, zo'n "V" van VERTREKKEN !

Maar ze vertrekken niet !!! Ze draaien massaal een rondje, en met westenwind schijten ze m’n hele huis onder. Bussen witkalk storten ze naar beneden. Bewegen is goed voor de stoelgang zei mijn moeder vroeger altijd al. Dat geldt ook voor die ganzen heb ik gemerkt !

Dat wordt weer schrobben en boenen!

Nee, neem dan de politiek, als er ook maar een pluimveeveertje riekt naar de vogelgriep worden er complete eierfabrieken uitgemoord. Een kuikentje gaat er dan altijd op mijn schouder zitten piepen ”……is dit allemaal wel nodig……..zit hier nou geen wegsaneringsdrang achter ?”

Je weet het niet hèh !

Ik zie het ganse probleem een beetje als het asielzoekers probleem…….

we hebben er niet om gevraagd,

ze blijven hier fourageren,

ze leggen ons windeieren,

iedereen tolereert het,

als ze herrie maken kijkt iedereen op,

maar niemand doet er werkelijk wat aan !

Ode aan mijn schoonpapa Frans Groenewoud

Mijn schoonpa is 90 jaar geworden, het was een waar genoegen die man op deze dag te zien stralen. Een markante man, die in zijn jonge jaren (en ook nu nog) volk en gepeupel op de boulevard in Noordwijk wist te vermaken met voordrachten en verhalen. Berucht om zijn sportieve prestaties in het doel van SJC, geliefd in het dorp Noordwijk binnen om zijn innemendheid in zijn tijd achter de vuilniswagen en beroemd bij vele vrienden en kennissen vanwege zijn niet aflatende woordenstroom wanneer hij zeer gepassioneerd zijn rijmen, dichten, verzen en voordrachten oraal ten toon spreid !

Eén van de vele verzen kan ik U niet onthouden :  

De Soldaat

Op een zekere plaats lag een garnizoen
van soldaten die hun best wilden doen.
Om goed te exerceren
en de dienst goed te leren.
Maar bij die club was een soldaat
het was een hele goede maat
die tot de gewoonte had
Ik wed om dit, ik wed om dat

Een Majoor een hele beste man
die kreeg daar toch de brui wel van.
en sprak, soldaat doe mij een plezier
dat wedden moet je laten hier.
Jij altijd met je wedderij
je krijgt het aan de stok met mij.
De soldaat sprak ik zou het durven wagen
een weddenschap aan u te vragen.

De Majoor al enigsinds oud van dagen
stond compleet er van verslagen.
Zo wou je wedden jonge maat
kom er maar mee voor de draad.
Je weddenschap kan zo niet wezen
of ik zal je er van genezen.
Je knoeierij kan zo niet zijn
of je verliest het tegen mijn.

Een glimlach trok over het gelaat
van deze weddende soldaat.
toen klonk zijn stem en zij Majoor
het volgende stel ik voor
Nu u mijn weddenschap kan dulden
wed ik met u om 300 gulden
dat een steenpuist ja het is sterk
zal komen op uw achterwerk.

Misschien wint u het van mijn
maar met 3 dagen zal het zo zijn.
De eerste dag die verstreek maar hoe de Majoor ook in de spiegel keek,
kon niets ontdekkendat er op geleek
De tweede dag dacht hij stel je voor
dat ik de weddenschap verloor
Maar neen met mijn geld zal hij zich niet verrijken
ik zal de doktor laten kijken.

Maar hoe de doktor ook keek
hij vond ook niets dat dat daar op geleek
De4 derde dag was de Majoor paraat
maar ook de soldaat die voor hem staat
Welzo Majoor was hij begonnen
Heb ik de weddenschap gewonnen
Gewonnen riep de Majoor die niet sprak maar brulde
waar zijn die 300 gulden

Die heb ik sprak de soldaat subliem
maar laat mij dat dan ook maar zien
De Majoor moest voor zijn wil bezwijken
in Gods naam dan hij moest maar kijken.
De soldaat ja het was veel
keek lachend naar dat schone deel.
Maar hij betaalde toch zijn schulden
daar hij verloor 300 gulden.

De Majoor ging verheugd naar de soos
doch toen hij zich een plekje koos
was daar de kapitein gezeten
die iets van de soldaat wilde weten
Je weet wel die met dat wedden om dit om dat
heb je hem al te pakken gehad.
Ja, en ik vertel geen mop
het koste hem 300 pop.

Het klinkt misschien heel sterk
maar hij wedde dat een steenpuist zou komen op mijn achterwerk.
en heb je dat misschien
aan die kerel laten zien?
Ik zeg toch ik vertel geen mop
het koste hem 300 pop
De Kapitein werd wit en steunde ach
dit is voor mij een dure dag

Hoe heeft die vent dat verzonnen
700 gulden heeft hij gewonnen.
1000 gulden heeft hij van mij te pakken
omdat jij je broek hebt laten zakken
hij wedde met mij bovendien
dat hij binnen 3 dagen jou blote billen zou zien. 

©Gerrit-Jacobs Ladenius, 09-05-1871

De laatste dag

Het is zo gewoon en vanzelfsprekend

het vliegen en het vluchten, waar je gaat of staat.

Niet meer beseffend wat het nou betekend

dat je mensen tegenkomt of mensen achterlaat.

De kleinste moeite die je troost

ontvallen niet meer aan je lach.

Zo klein en zo broos,

“Dag” zeggen mag !

Als een draaikolk draait de wereld om je heen,

een aaneenschakeling van gebeurtenissen.

Je moet, je zal, bijna draaiend op één been,

naar de volgende chaos is slechts gissen.

Alles is belangrijker dan dat.

Dat, wat zó vanzelfsprekend was.

Die kleine moeite.

“Dag”zeggen mag !

Totdat je opeens de waarheid tegenkomt,

die als een koude douche je huid omklemd.

Dat alles om je heen verkild en verstomd,

dit is niet wat je had gewild, niet hoe je bent.

En je afscheid had willen nemen, je moest nog vragen.

Je je lippen nu niet meer kunt bewegen,

je bent met stomheid geslagen.

Alle woorden vallen je nu toch tegen.

Had ik maar, het is niet meer uit te leggen.

Wat was nou de laatste dag,

dat ik “dag” had kunnen zeggen.

“Dag” zeggen mag !

Dag !