Met belangstelling hebben mijn vrouw en ik de nodige sportonderdelen gevolgd. Waar Oranjekandidaten hun kansen kregen hebben wij ze in onze huiskamer toegejuicht.
Een beetje raar eigenlijk, steeds weer die felgekleurde oranje shirts aan, petje op en toeteren met de door de jaren heen opgespaarde geluidsattributen.
Blij dat we een beetje afgelegen wonen.
Blij dat we een beetje afgelegen wonen.
Collectanten kijken je ook raar aan, als je volledig uitgedost, met kramp in de benen van het lange zitten, aan de deur verschijnt met een paar euro voor het zoveelste goede doel.
“Zijn de Para-Olympics al begonnen dan ?” rijst de afgetekende vraag dan op hun lippen.
Ook met de verleidelijke warme zon in onze mooie achtertuin is de afweging soms moeilijk te maken, we schieten dan ook de nodige keren heen en weer van bloemenpracht naar LED TV.
Tijdens de openingsceremonie over de deelnemende landen, werden er in mijn hoofd nogal wat vragen opgeroepen. Er waren nogal wat deelnemende landen met veel meer Olympische bobo’s dan atleten. Soms buitensporig veel. Liepen er 5 atleten van Vanuatu trots te wezen, dat ze hun land konden vertegenwoordigen, zat het vijfvoudige aan in allerlei vormen en bochten wringende bobo’s hun vingers af te likken op buffetten, vergaderingen, recepties en andere met privileges uitgedoste evenementen. Beschamend ! Hoezo euro crisis ?
Daarna werd het alleen maar interessanter. De discussies over lege tribunes, die voor de tv vulling uiteindelijk werden volgestouwd met militairen en scholieren, deed de Britse pers smullen. Dat niet Sebastian Coe maar onze grote Belgische vriend daarvan de schuld kreeg, is typisch engels.
Al deze kaarten waren immers verstrekt aan sponsors en sportfederaties. En binnen die sponsors en federaties gaan de kaarten dan naar allerhande bevriende personen. Het circuit van de ‘vrienden' zorgt voor de ‘vrienden'. Beleefder heet dat: netwerken. Een beetje slimmerd in de talloze commissies had de kaarten “bij geen gebruik retour” moeten eisen.
Eddy Merkcx heeft ooit het voorzitterschap van de Belgische Wielrijdersbond geweigerd alleen vanwege die kwaal : ‘Die organisatie is meer geïnteresseerd in de vraag of de vrouwen gratis mee kunnen naar het WK, dan te kijken naar het wel en wee van de renners.' En zo is het ook.
Privileges noemen ze dat, mijn broek zakt er soms vanaf, mijn privilege is niet zo groot, maar het functioneert en het kost zeker niet zoveel geld om het te onderhouden.
Water en ossegal zeep doet wonderen, uitwassen die handel !
De Engelsen vinden het belangrijker dat de Barba bobo’s op tijd via de aangewezen wegen hun fêteergedrag kunnen voortzetten, dan het oplossen van de complete chaos die er inmiddels is ontstaan op het wegennet rondom London.
Ook het deelnemen vanuit behaalde “Olympische limieten” is mij volstrekt onduidelijk. Er zijn landen die zich plaatsen, waarvan zwemmers net 8 maanden hun zwemdiploma hebben behaald en toch mogen meedoen. Een moslima met een veelomstreden hoofddoekje die er na 82 seconden via een ippon uit vliegt, heeft in mijn ogen niets maar dan ook niets met sportprestaties te maken.
Goede Barba sporters die net buiten de boot vallen, schromen zich er dan ook niet voor om een andere nationaliteit aan te nemen om toch hun gelijk te bewijzen.
Zoals ook de Britse zeilster, Beth Lygoe, die uitkomt voor Saint Lucia, een eilandje van 30 bij 50 km ten noordoosten van Venezuela. Een paradijsje op zich heb ik gezien, waar maak je je in godsnaam druk om als je daar woont, prachtig ! Omringt door Martinique, Barbados, Grenada en St.Vincent and the Grenadines.
Allemaal deelnemende landen waarbij je vraagtekens zet over Olympische limieten, waarbij de laatste meer neigt naar een Caribische ritme and steelband dan naar een deelnemend land.
1896 deden er 14 landen mee, nu 204 landen.
Het kostenpatroon zal wel navenant zijn toegenomen.
Ook deze Olympische spelen 2012 moet geld en werkgelegenheid gaan opleveren, zegt men.
Al die mooie bedoelingen en uitbreiding van ambities willen natuurlijk niet zeggen dat daarmee ook de balans positief wordt. In London moeten ze wel aardig wat uit de kast halen nu hun kosteninschatting vier keer te laag bleek en de rekening al meer dan 10 miljard pond bedraagt.
Begrijpen doe ik het niet, langer dan vier jaar zijn ze met deze organisatie bezig en nog zijn de toegewezen geleerden niet in staat om een enigszins zuivere begroting op te stellen.
Vanuit beroepsethiek zou ik de “gaten” weleens willen bestuderen en dan heb ik het niet over de lege toeschouwerplekken.
Erg belangrijk vinden ze dat zelf niet, Engeland staat op zich, ik ken ze, in mijn financiële rapportages vroeger kwam dat al regelmatig naar voren. Een vakje “UK sales” en een vakje “Rest of Europe”.
Hoezo belangrijk ?
