Iedereen hier in het rijke westen maakt het dagelijks mee. Keuzes kunnen maken betekend luxe.
Zolang er maar 1 iets ergens van is ben je er van verlost. Dan wordt het makkelijk, het leven is eenvoudig als je géén keuze hebt. Waar ?
Het is waar, maar soms moeilijk te accepteren, daarom is er een keuze uitgevonden. Keuzes kunnen worden gecreëerd en zolang er vraag naar is krijgen we meer keuzes, soms tot het overdreven toe.
Ons westerse economische stelsel is ervan doorweven.
We hebben 2 auto’s voor de deur staan. Als we gaan boodschappen doen kiezen we vaak de mijne. Het gaat makkelijker en er gaat meer in de bagageruimte. Is het nodig, 2 auto’s voor de deur ? Neen, ook dit is een luxe, het hoeft niet, maar het kan. We werken er allebei hard voor en hebben gelijke rechten in onze huwelijkse verstandhouding. En zo hoort het ook.
Waar je boodschappen gaat doen is ook een keuze. Wil je veel voor weinig of de betere kwaliteit voor een duurdere prijs. De keuze is reuze. Niet altijd terecht moet ik bekennen, want ik heb wel eens heerlijke wijnen bij de LIDL vandaan gesleept voor € 2 de fles, terwijl dezelfde kwaliteit bij de AH het dubbele kost. Ik proef het er niet vanaf. Eigenlijk met zoveel dingen, je proeft het er niet vanaf.
Het is het idee dat iets met een duurdere prijs dan wel beter moet zijn.
Ik heb me wederom verbaasd over het aantal schappen waarin de artikelen worden aangeboden. Mega artikelen met mega smaken worden met megaleuzen en bewoordingen aangeprijsd. Absurd gewoon ! Het aantal soorten melk, kwark, vla en boter doet de zuivelhoek bijna braken van overvloedigheid en veelsoortigheid. We kunnen uit 2 niet meer kiezen en dus worden er vier, acht, zestien, tweeëndertig of vierenzestig soorten bij geproduceerd.
Hoe anders is het op vakantie in niet westerse landen, daar haal je in de supermarkt wat er voor handen is. Het voldoet, smaakt net zo best en maakt het leven een stuk eenvoudiger.
Ik had er nooit zo opgelet, maar opeens gingen de leuzen waarmee de artikelen of het soort wordt aangeprijsd me interesseren. Bij de kaasafdeling bijvoorbeeld : “Wat je van dichtbij haalt is lekker !” Dus ??? Zijn franse kazen dan opeens niet meer in de mode ? Zo nietszeggend.
Ik zou zo een reclamebureau kunnen beginnen met wat meer “pakkende” teksten :
“Blijf U verbazen in onze kazen! ”, “De pakkans is hier groot !” bij een schaaltje demonstratiestukjes etc.
En dan nog al die veelal onbekende keurmerken, die elke wispelturige marketing medewerker achter zijn laptop verzint. “Zo herken je een vriendelijker stukje vlees !” staat er dan op een bord aangeprijsd van een onbeduidend “Beter Leven Kenmerk”. Ja, ze liggen allemaal te lachen in de vitrines, die vriendelijke stukjes vlees. Ik denk al wat hoor ik toch ?
“Houdt de boer voldoende rekening met het welzijn van z’n dieren ? Krijgen ze voldoende ruimte, daglicht en afleiding ?” staat er dan toch onder gekrabbeld. Toen schoot ik helemaal in de lach.
Ik zonk weg in mijn gedachten. Terwijl de koeien in de ruim opgezette “arena” stal staan te herkauwen, worden ze naar believen automatisch geborsteld, gemolken en voorzien van een showelement, waar U en ik een behoorlijk prijsje voor moeten betalen. Uitgerangeerde circusartiesten worden aangesleept in de middencirkel van de stal om de koeien te vermaken. Vuurspuwers hadden ze al een keer uitgeprobeerd in de prototypes van de stal, maar na veelvuldige uitgebrande stallen vanwege de biogassen werden deze acts aangepast.
Ook de plaatselijke drumband, die spontaan in de middencirkel begon te toeteren en te blazen werd niet door de koeien in dank afgenomen, wilde runderbiefstuk lag een dag later voor weinig in de schappen. Als een Turkse Shiz Kabbab snijder hebben ze de koeien van de buitenmuur van de stal moeten schrapen.
Weer thuisgekomen, met die diervriendelijke, vrij scharrelende, ruim zwemmende, hoog vliegende, diepduikende en extra sterk verpakte bio producten, moest het allemaal snel, snel, snel de design koelkast in, ook een keuze overigens. We moesten nog weg. De agenda staat tegenwoordig vol met verplichtingen, feestjes, verjaardagen, afspraken, teveel soms. We doen het onszelf aan. Welke kleren moet ik aan bij welke gelegenheid. Gaan we zo ? Gaan we op de fiets ? Eigenlijk heb ik er geen zin in, we zijn bijna geen weekend thuis.
Soms moet je jezelf de vraag stellen, wil ik dit eigenlijk wel ?
Bewust keuzes maken.
We kunnen een boek lezen uit onze E-book, 4500 boeken staan erop, teveel om in zelfs 3 levens te kunnen lezen, naar 300 radiozenders luisteren, wel 200 tv zenders kijken, een spelletje kiezen uit de honderd spellen doos, de multimedia gebruiken. Keuze te over. Het wordt opgelegd, je kan er niet meer omheen.
Soms heb je geen keuze. Wassen, strijken, schoonmaken, boodschappen doen en opruimen moet nu eenmaal gedaan worden en komt dan ook veelvuldig terug. Evenzo moet de huur, hypotheek, belastingen en allerlei andere verzonnen lasten worden betaald. Doe je het niet dan krijg je onherroepelijk honger, loopt in ongewassen ondergoed en gekreukelde overhemden met een ongeschoren kop en binnen afzienbare tijd heb je builen, zweren, uitslag en allerlei enge ziekten, omdat het slapen in een kartonnen doos onder een brug bij 10 graden vorst nou eenmaal géén luxe is.
Zelfs werken of niet werken is een keuze. Je hoeft niet te werken, je komt in Nederland niet om van de honger, onmogelijk ! Wat een luxe !
Ziek worden, ziek blijven of te vroeg overlijden is geen keuze. Het wordt opgelegd.
Mijn nu zesennegentig jarige vader heeft als leus “Het is geen kunst om je leven te verkorten, het is een kunst om je leven te lengen !” en “Geluk moet je hebben !”, prevelt hij er dan nog gauw achteraan.
Ik heb hem nog nooit patat of chips zien eten, al decennia drinkt hij geen druppel alcohol meer, vanuit zijn matig 2 cb-tjes per verjaardag en 1 sigaartje op de zondag maar-niet-over-je longen rokend-sigaartje en nooit-in-de-zon zittend-leven. Bizar !
Vandaag zit ik de lounge set in mijn prachtige tuin, in de zon, een bewuste keuze.
Voor me op de tafel staat een glas rode wijn, een Merlot uit Zuid Afrika, fruitig, niet te zwaar met een ijsklontje erin, een bewuste keuze.
Ernaast staat een plateautje met belegen boerenkaas, hier uit onze "groene" polder, afgeschermd met een comfortdeksel tegen de vliegen en het zweten in de zon, een bewuste keuze.
Mijn lieftallige vrouw komt uit het zwembad sensueel naar me toe gelopen. “ Wil jij ook een verkwikkende tropische verrassing ?”
Eigenlijk heb ik het zo slecht nog niet.
Wat een luxe.
