Als haringen in een ton (2)

Na de verstoorde rust van verleden week, door het luide wang-tong-gehemelte-klappen van de reeds diep weggezonken medemens, togen wij voorzichtig de kamer uit om ook een ander de eer te gunnen van deze melodieuze neusklanken, er stond immers een rij van tien personen voor de deur te wachten.

We gingen de kleurensauna in en het was wonderbaarlijk rustig. We waren bij aanvang nochtans met zijn tweeën, hoe wonderlijk. Elke kleur had een eigen nut werd er veronderstelt. Chromotherapie sauna noemen ze dat. Volgens de theorie heeft dit een positieve invloed op je geestelijke welzijn.

Blauw werkt verkoelend, kalmerend en ontspannend. Ideaal om lekker bij weg te dromen. Blauw heeft werking op het maag- en darmstelsel. Een behandeling met blauw licht helpt bij chronische klachten bij een vermindering van de weerstand. Denk bijvoorbeeld aan verkoudheden, infecties, ontstekingen, huidproblemen en depressies.

“Zaten we wel goed? dachten we stil en keken elkaar aan.”

Rood licht activeert de geest. Rood licht werkt stimulerend en straalt kracht uit. Een behandeling met rood licht helpt bij fysieke vermoeidheid, bloedarmoede, aderaandoeningen, spierklachten en wonden. Rood heeft een gunstig effect op de werking van onze organen en spieren.

“Het werd drukker en drukker in de sauna, een beetje inschikken was het gevolg.”

Groenlicht is de kleur van de natuur. De ideale kleur voor ontspanning. Groen beïnvloedt de longen en luchtwegen en zorgt voor een evenwichtige ademhaling. Groen licht helpt bij bronchitis, hoge bloeddruk, indigestie en oververmoeidheid.

“Liggen was er niet meer bij, het moet aan mij gelegen hebben, maar zo nu en dan kwamen er verdachte luchtjes mijn neusvleugels voorbij”

Geel licht. Het heldere geel is de kleur van tevredenheid, creativiteit en voorstellingsvermogen. Geel is het symbool van de zon en activeert lever, galblaas, en luchtwegen. Geel licht helpt bij maagklachten, duizeligheid, leverkwalen en diabetes.

“Inderdaad, gezeten op de bovenste houten verdieping, inmiddels bil aan bil, kreeg ik het opeens spaans benauwd, een kleur die niet in dit rijtje voorkwam. Duizelig en met een droge strot strompelde we ons een weg door benen, buiken, armen en andere bezwete lichaamsdelen naar beneden, naar het witte licht, het licht van bevrijding.”

Het was een diner-arrangement, dus na gepaste poses van rust en behaaglijkheid, plompie in en plompie uit, schoven wij ook aan in de omgebouwd stal van heerlijkheid.

De ouderwetse koeienstal was volledig verbouwd, maar indrukwekkende en nostalgische details waren geheel bewaard gebleven. Prachtige uitgesleten gangpaadjes van bakstenen vloertjes tot indrukwekkende oude gebogen balken met daaraan nog steeds de koeienkettingen. Ik bezag de mathematische schakeringen van tafels en stoelen en de alleen met een kamerjas omhulde naakte mensen in lange rijen. “Eigenlijk is er niets eens zo veel veranderd” schoot het door mij heen. De voedselketen is alleen een plaatsje opgeschoven. Waren het vroeger de koeien die hier rij aan rij aan een ketting  dood gras stonden te herkauwen, dan waren het nu de naakte mensen met een dekkleed, die met een digitaal polsbandje dood vlees probeerden weg te krijgen. Sois, met het enige nuanceverschil dat vroeger de koeien ook nog melk gaven, maar met de huidige bezetting ging dat echt niet meer lukken. Ik moest er hard om lachen tijdens het uitbuiken aan de in het midden geplaatste open haard, ondertussen alles en iedereen in deze ruimte eens goed observerend. Wat is fantasie toch een heerlijk iets!

Het zwemmen erna was overheerlijk. Het felblauwe licht van het zwembad scheen intens de donkere avond in en dat was mooi. Het had iets speciaals, iets sprookjesachtigs, een soort van betoverende gloed. Verzinnend wat we nog niet hadden gedaan deze dag, schoot de gedachte van het kruidenbad door onze hoofden heen. Ook dat moesten we ondergaan.

We hadden dit geurige bad snel gevonden. OK, kruidenbad, en nu? Bij massages weet en voel je dat je gemasseerd wordt. Bij lichttherapie zie je het licht van kleur veranderen, maar een kruidenbad? Na vijf minuten was ik er eigenlijk al weer klaar mee, natuurlijk, het rook lekker, het water was er weer lekker warm, maar de ambiance (een volledig getegelde badkamer muur met hier en daar een sprankje licht) viel me tegen. Met een beetje creativiteit en passie had men hier toch prachtige romeinse wandschilderingen kunnen plaatsen, dan creëer je sfeer, ontspanning en het is nog leuk om naar te kijken ook. ”Door de antiseptische werking kan een kruidenbad heilzaam en vitaliserend werken”. Dus bewezen is het ook nog niet eens.

Desalniettemin hadden we een heerlijke ontspannen dag achter de rug. Volledig relaxed hebben we ons gedoucht en aangekleed, omdat we toch ook weer naar huis verlangden.

Alle ontspannen rimpels en plooien stonden weer strak en stijf bij het aanzien van de rekening. Pfffff, het was wel erg gemakkelijk gegaan, met zo’n polsbandje. Met een gemiddelde van € 4,00 per consumptie is het uitmelken dan toch gebeurd. Het nuanceverschil van drie alinea’s terug werd in een keer weggevaagd. Ik heb er alleen niets van gemerkt.

Ah! Ik had natuurlijk nog een “Vakantieveilingbon” op zak, gelukkig, werd de schade toch iets ingeperkt, naar wij dachten.

“Nee meneer, u moet géén appels met peren vergelijken! Vakantieveiling arrangementen zijn hele andere arrangementen dan die wij verstrekken!” Met glazige, kruidenbad ingedroogde ogen keek ik haar aan. Waren mijn hersencellen dan ook zo gekrompen?

“Mevrouw! Waarom begrijp ik het niet? Wij hebben € 50,00 betaald aan een arrangement bij u via de vakantieveiling, met uw naam en toenaam, dat gaat in uw broekzak. En we hebben nu een bedrag te betalen voor vandaag aan een arrangement, dat verdwijnt in uw vestzak. Uw organisatie heeft dus al een voorschot van mij ontvangen die ik in mindering wil brengen op vandaag. Dat is toch heel simpel, het maakt in het geheel toch geen sodemieter uit!”

Ik kon hoog en laag springen, van baliemedewerkster verwisselen, stampij gaan maken, doch het geheel aan hersen gespoelde medewerksters hield voet bij stuk.

Met een zeer onbestemd, chagrijnig en niet meer ontspannen ontevreden gevoel tikte ik het bedrag af.

Nooit, nee nooit zou ik nog een naakte voet in dit complex gaan zetten.

Dit a-commerciele gedrag zou wel eens de wortel kunnen zijn latere bezuinigingen en ontslagen schiet het dan door mijn hoofd. Maar wellicht omdat ik gewoon mijn zin niet heb gekregen en het overigens ook niet begreep en ook niet wil begrijpen.

Al met al. De Zwaluwhoeve te Hierden heeft voor mij afgedaan.

Ik spring van de zomer wel weer in een kikkersloot.

Dat is ook bedrieglijk warm, met een prachtig uitzicht door de polder en ontspannen kleuren aan groene en gele flap en blauwe alg. Met één groot nuanceverschil. Het kruidenbad wat je dan ondergaat blijft weken in je poriën hangen, mensen maken automatisch ruimte voor je en het is volledig gratis!

Als haringen in een ton ............. (1)

Eens in de zoveel tijd is het goed om jezelf eens te ontspannen, dat kan je alleen doen, maar wij zijn een stelletje dus doen we dat met z’n tweeën. Een sauna is dan een strak plan. Daar wij al over de vijftig zijn is het plan wel strak maar het vel niet meer, helaas.

Desalniettemin, met een nieuw geboekte reservering op zak, togen wij opgewekt naar de Zwaluwhoeve te Hierden. In mijn achterhoofd en in mijn binnenzak had ik een extra exemplaar van een vakantieveilingbon van driekwart jaar geleden. Ooit op geboden maar eigenlijk nooit aan toe gekomen om dit ook te verzilveren. Via een vriend van me hoorde ik dat reserveren van dit soort bonnen nogal op uitstel berustte als zijnde een tweede hands behandeling. Dus had ik een nieuw arrangement geboekt om zeker te zijn van succes, met in de achterzak een volledig compensabele, nog niet verlopen, reeds betaalde boeking, die ik bij de kassa wel zou compenseren, naar wij dachten.

De rit erheen verliep gunstig, de parkeerplaatsen aldaar waren overvol. We beseften dat vrijdag misschien toch niet zo’n goede keuze was geweest toen we aansloten in de ellenlange rijen bij binnenkomst.  We hebben de tijd zei vrouwtje lief en dat was ook zo, we kwamen hier immers om te onthaasten. Na ontvangst van de voucher en een plattegrondje gingen wij op zoek naar de kleedruimten, werkelijk op zoek, want er waren er wel, maar niet met onze nummers, na zoeken en vragen kwamen we erachter, dat we een etage hoger moesten zijn, dit in tegenstelling tot de verwarrende bewegwijzering aan de plafonds. Een GPS in het polsbandje was hier een uitkomst geweest, niet alleen voor het afrekenen maar ook voor het zoeken.

De kleedruimten boven waren ruimer en hadden een luxueuze uitstraling, geavanceerde kastjes die opensprongen op het moment van het ervoor houden van het polsbandje…..behalve die van mij natuurlijk. Na enig gefrutsel ging het dan toch open. Ik voelde me gelijk thuis. Mijn schoenen, sokken, kleren, shirt, blouse en tas kon ik op een hoop gooien, want een ophanghaakje zat er bij mij niet in. Een schuine balk door het kastje was de boosdoener. Het aangezicht was dan ook een stukje jongenskamer, die voor mij wel heel herkenbaar was.

Wat onzeker togen wij eerst maar eens voor een lekker bakkie koffie aan de eerste de beste bar. Mag ik uw bandje even scannen? Goh, de techniek stond voor niets, wat een gemak. Heerlijk wat een rust.

De ambiance van deze omgebouwde boerderij straalde een warme gezelligheid uit. En de koffie was zalig. Gewoontegetrouw en hygiëne bewust gingen we daarna eerst maar eens op zoek naar de douches. Daar ik een levendige fantasie heb, die altijd voor mij uitsnelt, zal het u misschien niet verbazen dat ik, te midden van al die zenuwachtig bewegende naakte mensen in een te kleine doucheruimte, blij was dat er dan ook een volle warme waterstraal uit de douchekop kwam bij het opendraaien van de kraan.

Er waren er veel, sauna’s in overvloed, infrarood, kleuren, stoom, fins, vuren en opgietsauna’s. Daar ons kaartje niet duidelijk aangaf waar en hoe, gingen we zelf maar op verkenning. Bij de eerste de beste sauna konden we zelf aan het aantal slippers en badjassen wel opmaken daar de zitruimte wel erg beperkt zou zijn, over liggen hoefden we maar niet eens te denken. De stoomcabine viel dan mee, schijnbaar omdat je elkaar toch niet ziet is het goed aanschuiven, bil tegen bil. Het naakt zwemmen erna in een heerlijk heet bad met alle ruimte om je heen is een waarlijke zegen.

De lunch erna was in het arrangement begrepen en met de notificatie van € 22,50 en een hele lijst van afzonderlijke gerechtjes, hadden wij een verwend gevoel in ons hoofd. Dit werd nog eens versterkt door de enorme sneden brood met opmaak, die onder onze neuzen langs gleden door uitserverende stagiaires. Wilt u er ook wat bij drinken? Mag ik even uw polsbandje scannen? Wilt u er nog wat brood bij? Mag ik even scannen?

Het duurde. Ah! Ons drinken. Het duurde. Ah! Onze minuscule broodjes. Ah! Onze lunch.

Gelukkig was het minder dan wat wij hadden verwacht, je bent hier immers niet om je rond te eten, zei een bezweet gekrompen stemmetje in mijn achterhoofd. Het smaakte goed.

Het wandelen in de tuin om dit allemaal te verteren en te laten zakken is altijd vermakelijk. Wonderlijk dat aan de ene kant van de muur allemaal mensen zich ontdoen van kledij en geestelijke last, terwijl aan de andere kant het leven door raast in een verhulling van methodisch toneelspelen, eigenbelang en overlevingsdrang.

Het doet me niets, zegt me niets, geeft me niks. Allemaal mensen in hun blote kont, sommige het aanzien nog wel waard, maar meestentijds, waaronder ook mijzelf een doorleefd en beleefd verhaal. Heel efficiënt overigens, dat blote, want het is een heel gedoe om je voor elk bubbelbad en sauna telkens je moeten aan en uitkleden. Het enige wonderlijke wat er dan boven uitsteekt, niet boven water maar in het gedrag, zijn dan toch de mensen met een piercing en de “groeten uit paramaribo” jongens. Achteraf is in ieder geval de in mijn neus prikkelende geur van aanbrandend vlees wel verklaard en ook het feit dat kinderen daar niet naar binnen mogen. Ik dacht namelijk even van wel toen ik in de stoomcabine werd getoucheerd door een, naar ik in eerste instantie dacht, kinderarmpje. “Dat is mijn tollie, jongen!”, schoot er gelijk door me heen. Ik heb er hard om gelachen.

Vaak boek ik dan ook nog een massage erbij, ontspannen is ontspannen zeg ik dan en we ondergaan dan een heerlijke, voet, been, rug en schoudermassage. En dat, beste mensen is écht lekker. De opgewarmde massageolie werd door mijn huid geabsorbeerd leek het wel. Twee zachte maar stevige handen lieten mijn spieren voelen waar ze zaten. De zware tennispartij van die avond ervoor werd volledig weggemasseerd. Mijn kuiten, bovenbeen en billen werden weer soepel en mijn rug onderging een aubade aan massagetechnieken. Geweldig. Daar zinnenprikkelende massages door een blondine van een jaar of vijfentwintig, want dat was ze wel denk ik, voor mij, met mijn vrouw naast mij en ik op hoge leeftijd toch wel in een heel andere context ligt, zei ik chargerend dat ik aan de voorkant ook nog stijve spieren bezat, doelend op mijn beide bovenbenen, uiteraard. Maar het bleef gelukkig bij de achterkant van mijn lichaam. Een zegen was het wel.

Ook relaxruimten zijn er talrijk aanwezig. Zeker na een lichaamsmassage moet je veel drinken en rusten. Het vuil moet uit je lichaam, had ze immers adviserend verteld. De ruimte die wij kozen was niet groot, geel gekleurde lampen en een tiental bedden. De oosterse muziek zorgde voor een innerlijke rust, de ondergane massage voor een uiterlijke versloming van de omgevingswereld. Langzaam zonken wij weg, dreven op een zee van rust en zachte melodieuze golven naar een andere wereld. De rust werd bruusk verstoord door een plots gesnurk. Een zacht gegorgel ging over in een herhaaldelijk knappen en breken van oude droge takken, hoe kunnen mensen via hun neus en keel dit produceren?

Mijn rust was gedaan.

Dit werkte ook niet meer.

(volgende week deel 2)