18 februari 2012

Een vreemde vogel

Daar stond ze weer, met door de wind bespeelde zacht golvende haren zo blond als vlas.
Zijn liefde voor haar was intens en zonder aarzeling.
Het was nu al weken zo.
Het smachten naar haar liefde maakte zijn benen week en van gummy, elke stap naderen ging moeizaam en was het als het ware worstelen met zware laarzen door plakkerige klei.
Ze zwaaide met haar ranke armen, wenkte met haar  hoofd, met haar verleidelijke ogen.
Met haar handen in haar mooie gevormde ronde heupen keek ze schalks achterom.
Elke vlaag van de wind werd het vermoeden sterker dat ze mij bedoelde.
Ik keek om me heen, maar ze bedoelde toch alleen maar mij ?
Ze stond daar zo mooi, zo fier en krachtig, haar lichaam was een en al wellust.
De nonchalance van haar kleding was alleen maar geil.
Haar ogen diep doordringend en meesterlijk dwingend.
Elke vleug wind die langs haar gleed en mijn neus deed strelen wond me nog meer op.
Gehoorzaam stapte ik sloom en moeizaam sleurend naderbij.
Ik stond nu vlak bij haar. Een gevoel van verlamdheid overheerste mij.
Mijn onderlichaam warm en gewillig, als liet ik alles stromen.
Met kilo’s aan mijn armen reikte ik naar haar.
Ze lachte teder, strekte haar arm en hand naar mij, haar blonde zoete haren wapperden in het warme zonlicht. Ik wilde roepen, zuchten, mijn mond plakte en ging trillend open.

Toen plots het geluid van een boerentrekker de stilte deed verstoren.
Ik schrok. De boer met rode opgezwollen kop verhief zijn stem en gooide het raampje open en met gebalde vuisten schreeuwde hij : “Zeg, dit is nou al de zoveelste keer, sodemieter toch op uit m’n land, sinds ik die pop een schort aan heb gedaan is het gewoon kloten , heb je niets anders te doen dan te hier te vervelen, kerel ?
Opsodemieteren, wegwezen, voordat ik de pliesie bel !”

14 februari 2012

Geen ethisch manipuleren

Soms vraag je je wel eens af. Zie ik het nou goed ? Ik ben toch niet gek ?
Zo loop je er toch niet bij, zo zie je er toch niet uit !?
Het maakt schijnbaar niets uit.
Commentaar leveren heeft geen zin, je pest alleen jezelf.
De waarheid zeggen evenmin, het verruïneert  je omgeving.
Zelfs onder vrienden. Alleen erover nadenken help je tot rust te komen.

Een mens is een raar wezen. Van alle diersoorten is het wel de grootste kameleon onder de kameleons , de grootste brulaap onder de apen en de ook nog de stomste.
Door jaren te evolueren hebben we uiteindelijk nog niets geleerd.
De meesten van ons horen zichzelf zo graag praten, de meesten luisteren niet naar een ander en iedereen wil zijn gelijk en dus de macht binnen halen. Kijk maar eens om je heen. Altijd toepasbaar.

Vandaag ook maar weer eens mee gemaakt. Het fenomeen wat voor me zat had ook op de kermis kunnen staan, nou ja zitten dus. Zo een ongelofelijke gebouw met uithangborden Obesitas had ik nog niet gezien. Met verbazing en bijna gênant volgde ik haar in al haar bewegingen. Ik kwam voor een technisch advies en dwong mezelf te focussen op waar ik voor kwam. Mag ik hier wel over schrijven gaat er nu weer door mij heen. Ik heb de meeste afleveringen van Wendy van Dijk wel gezien, maar dit sloeg alles. Als een soort van Jabba de Hut zat ze daar, haar armpjes waren te kort, haar achterste nekrand te groot en opgezet. Ik schrok warempel toen ze zichzelf in haar stoel probeerde op te richten om te gaan verzitten. De tafel werd in haar middelste vliegtuigbandje opgeslokt en wanhopig hijgend probeerde ze haar toetsenbord te gebruiken. Focussen, zei ik tot mezelf, een angst joeg door mij heen dat ik in een waanzinnig lachen uit zou barsten. Dit is toch niet normaal.
Ze zeggen dat mannen elke minuut aan sex denken……..ik dorst niet eens !
Géén idee wat ik waar zou moeten vinden !
Ik wilde het wel tegen haar schreeuwen, help jezelf, doe wat, vraag hulp, laat je onderzoeken……dit gaat toch niet goed, je knieën kind, je bloeddruk, je lopen, je….., je…….
Evolutie ? Ha ! En dan te bedenken dat er ook nog mannen zijn de “feeders” zijn, sukkels !
Het is allemaal echt !

We zijn ver. We kunnen druiven voortbrengen zonder pit, minitomaatjes, geënsceneerde paprika’s, pratende hamsters, ap’s om je koffie thuis alvast aan te zetten en ja, zelfs een muis met een groot oor op z’n rug is ooit ontworpen door zijn genen te manipuleren. 
Luisterde de muis daarmee beter ?
Neen, zo ook met deze dame. Ze zal waarschijnlijk wars zijn van repliek, ook al heeft ze nog zulke grote oren, waar dan ook, hoeveel dan ook, oren die toch niet luisteren willen. Zielig ?
En dit is niet te beheersen ? We hebben allemaal een grote mond en weten het allemaal zo goed.
Ook ik ……. dat is waar.
Moeten we niet ingrijpen ? We hebben het over een mens. Mogen we wel ingrijpen ? Wat kost ons niet ingrijpen ? Waar moeten we in grijpen ? Letterlijk en figuurlijk gesproken dan!

Natuurlijke selectie ? Tja, we willen zo graag volgers zonder erfelijke afwijkingen, celstructuur zonder chaos, kinderen met blauwe ogen, blond haar en een bruin getinte huid, die hard kunnen schaatsen.
Elk cel defect moet onder controle worden gebracht, ziektes moeten worden uitgebannen of beheerst. Efficiënt en hardnekkig gaan we er onverdroten mee door.
We zijn hard op weg om de zwakste schakel te worden van het leven op aarde, uiteindelijk zal het meest simpele virus ons uitschakelen.

Natuurlijke selectie ? Ja, ons enige redmiddel. De wet van de sterkste. De beste spreker wint de verkiezingen, zonder manipulatie. De fitste sporter wint, zonder manipulatie. Het beste en sterkste mannetje mag zich voortplanten. De natuur doet het al miljoenen jaren zo.

5 februari 2012

Wakker


Soms wordt ik wakker voor de deur waar ik ben opgegroeid,
dan verlang ik naar mijn kraanzinnige jeugd,
waarin hunker en verlangen nog niet waren opgebloeid,
waarin het leven kwam zoals het kwam, nog zonder deugd.

Nu weet ik beter dan voorheen,
het besef dat gisteren niet gisteren was maar vandaag.
Blijf vooruit kijken, want daar varen we dan heen,
met een rijk bezit van wetenschap, steevast beladen met één vraag :

“Is er leven na de dood ?”

We laten mist achter, een rookgordijn aan wat niet mocht
en varen voort vooruit, rechts of links, telkens een moment,
kijkend, loerend, bedachtzaam op dat wat je zocht,
nieuwe impulsen, als eerste proevend aan de smaak van meer
zoetsappig, dik, wellustig en het doet geen zeer.

“Is er leven na de dood ?”

Totdat je intens wakker schrikt en met een plotseling besef,
maar dit is niet wat ik zo graag wilde,
je huivert, deinst achterover bij het zien, de waarheid van het lef,
er is geen weg meer terug wordt er zacht gefluisterd,
teveel gezegd, teveel tekenen, teveel doordrongen  niet geluisterd.

“Is er leven na de dood ?”

Het moet wel, want waarom is er hier dan zo’n gemis
een niet te verzachte pijn, de krampen van verdriet en ach,
de leegte van je aanwezigheid, je warmte en je gulle lach,
je zal daar nu stralen in alle vroegte en het wordt nooit meer kil,
een gloed van zuiverheid en warmte, het is zoals het is,
Rust zacht, Frans, en vaar daar waar je zo graag varen wil….

Totaal aantal pageviews